'Bugün tadılan yerli şarapların hepsiyle gurur duyuyorum.'
Geçen hafta, Ankara Şarap Kulübü’nde dünyanın ve Türkiye’nin en seçkin Shiraz üzümünden şaraplardan (diğer adı ile Syrah üzümü) 12 tanesini kör tadım formatında tattık. ‘Dünyanın en seçkin’ derken çok ciddiydim. Mesela Avustralya’dan Penfolds Grange deyince, bu kült şarap karşısında akan sular durur. Diğer taraftan Henschke, Hill of Grace diğer bir kült Shiraz. Tattığımız şarapların listesi aşağıda mevcut.
Gecenin anafikri benim açımdan şu oldu. Bundan on sene önce birkaç istisna şarap dışında yerli şarabı kaliteli yabancı şarabın yanında tadınca moralim bozulur ve daha kat etmemiz gereken çok yol var diye hayıflanırdım. Bugün tadılan yerli örneklerin hepsiyle gurur duyuyorum.
Sezar’ın hakkı Sezar’a. Yabancı örneklere kompleksite olarak daha yaklaşamıyoruz bile. Bu da gayet normal. Adamların onlarca, yüzlerce yıllık birikimleri var.
Ama artık Türkiye’de hem üreticiler, hem Shiraz üzümü, hem de geçmişinde de şaraba yatkın bu topraklar birbirlerini öğrenmişler sanki. Mantıken de Shiraz’ın da bu toprakların iklimine uyumu gayet yüksek olmalı.
WOT (Wines of Turkey) gibi faydalı organizasyonlarla Türk şarabı yurtdışına da açılmaya çalışıyor. Dünyanın önemli şarap uzmanları ve gazetecilerine Türk şaraplarını tanıtmaya çaba gösteriyorlar. Ancak bence çok önemli bir konuyu atlıyorlar. Bizleri, yani yerli tüketiciyi. Yerli tüketicinin tanımadığı şarabı yabancıya anlatmanın bence bir anlamı yok. Türk şarabı diyorsak önce Türk tüketici ürünü öğrenmeli, arkasında durabilmeli. Sorun üreticilerin bu şarapları iç piyasada çok yüksek fiyattan satmaları, arzı bilinçli olarak kısmaları ve sonuç olarak bu şaraplara tüketicinin hem bütçe hem de bulunabilirlik açısından ulaşamaması.
Penfolds Grange gibi şarapları kült şarap haline tüketicisi getirdi. Önce şarap tüketici tarafından beğenildi. Şarap guruları tarafından değil.
Grange’ı zor bulunur yapan üreticinin pazarlama stratejisi değil, üretiminin katbekat üzerindeki talebi. O talep de şarap gurularından değil de tüketiciden gelmekte. Bir anlamda o şarabı finanse eden tüketici.
Umarım bizimde Grange, Hill of Grace gibi kült şaraplarımız olur da, yabacılara Türk insanı gururla bu şarapları önerir, anlatır, tattırır, tabii eğer önce kendisi tadabilirse.
Yabancı şaraplar: Henschke, Hill of Grace 2004 Avustralya
Penfolds, Grange 2004 Avustralya
The Relic 2006 Avustralya
Hermitage 2004 Fransa
Bilancia, La Collina 2005 Yeni Zelanda
Pharaoh Moans, Paso Robles Syrah 2006 Kaliforniya
Gecenin anafikri benim açımdan şu oldu. Bundan on sene önce birkaç istisna şarap dışında yerli şarabı kaliteli yabancı şarabın yanında tadınca moralim bozulur ve daha kat etmemiz gereken çok yol var diye hayıflanırdım. Bugün tadılan yerli örneklerin hepsiyle gurur duyuyorum.
Sezar’ın hakkı Sezar’a. Yabancı örneklere kompleksite olarak daha yaklaşamıyoruz bile. Bu da gayet normal. Adamların onlarca, yüzlerce yıllık birikimleri var.
Ama artık Türkiye’de hem üreticiler, hem Shiraz üzümü, hem de geçmişinde de şaraba yatkın bu topraklar birbirlerini öğrenmişler sanki. Mantıken de Shiraz’ın da bu toprakların iklimine uyumu gayet yüksek olmalı.
WOT (Wines of Turkey) gibi faydalı organizasyonlarla Türk şarabı yurtdışına da açılmaya çalışıyor. Dünyanın önemli şarap uzmanları ve gazetecilerine Türk şaraplarını tanıtmaya çaba gösteriyorlar. Ancak bence çok önemli bir konuyu atlıyorlar. Bizleri, yani yerli tüketiciyi. Yerli tüketicinin tanımadığı şarabı yabancıya anlatmanın bence bir anlamı yok. Türk şarabı diyorsak önce Türk tüketici ürünü öğrenmeli, arkasında durabilmeli. Sorun üreticilerin bu şarapları iç piyasada çok yüksek fiyattan satmaları, arzı bilinçli olarak kısmaları ve sonuç olarak bu şaraplara tüketicinin hem bütçe hem de bulunabilirlik açısından ulaşamaması.
Penfolds Grange gibi şarapları kült şarap haline tüketicisi getirdi. Önce şarap tüketici tarafından beğenildi. Şarap guruları tarafından değil.
Grange’ı zor bulunur yapan üreticinin pazarlama stratejisi değil, üretiminin katbekat üzerindeki talebi. O talep de şarap gurularından değil de tüketiciden gelmekte. Bir anlamda o şarabı finanse eden tüketici.
Umarım bizimde Grange, Hill of Grace gibi kült şaraplarımız olur da, yabacılara Türk insanı gururla bu şarapları önerir, anlatır, tattırır, tabii eğer önce kendisi tadabilirse.
Yabancı şaraplar: Henschke, Hill of Grace 2004 Avustralya
Penfolds, Grange 2004 Avustralya
The Relic 2006 Avustralya
Hermitage 2004 Fransa
Bilancia, La Collina 2005 Yeni Zelanda
Pharaoh Moans, Paso Robles Syrah 2006 Kaliforniya
Yerli şaraplar : Pamukkale, Nodus 2009
Sarafin, Shiraz 2007
Sevilen, Centum 2005
Kavaklıdere, Pendore 2008
Kayra, Imperial 2005
Melen, Manastır 2006
Sarafin, Shiraz 2007
Sevilen, Centum 2005
Kavaklıdere, Pendore 2008
Kayra, Imperial 2005
Melen, Manastır 2006
0 Comments
Yorum Gönder